Dzisiaj krótko, bo po ciężkim tygodniu już o 19:00 siły nie mam, ale cieszę się, że mogłem posiedzieć chwilę w warsztacie.
Kumpel zmienia pracę. Na odchodne dostaje pióro. Pióra zwykle nie są sprzedawane razem z etui. Pióra bez etui szybko się niszczą. Jak nie ma etui, to trzeba zrobić!
Taki był mniej więcej ciąg myślowy stojący za powstaniem poniższego etui.
Wzór bardzo prosty i klasyczny. Taka pochewka sklejona na brzegu i złapana nitami dla wzmocnienia. Fajnie, że akurat miałem ten kolor nitów, generalnie to ten sam kolor, w którym będą okucia skuwki pióra i stalówka, po naszemu to stary nikiel, a poprawnie marketingowo to gunmetal. Skórka to raczej cienki bok, bo na etui niekoniecznie nadają się grubsze fragmenty. Fakt, moje etui jest z grubszej skóry, ale to było zdecydowanie celowe: odporność kosztem smukłości, wagi i rozmiaru. Wracając do tego wyrobu. Farba EcoFlo, jedna warstwa, później mieszanka woskowo-tłuszczowa, tak ze 2 razy i polerka. Brzegi przeszlifowane, zafarbowane, zwilżone gumą tragakantową i wypolerowane drewienkiem. Znaczek warsztatu domowego jest, inicjały są. Tylko pióro jeszcze moje, bo tamto dopiero jedzie.
